آخرین مطالب
امکانات وب
برخی آثار موسیقی، صدایی فشرده و متراکم ارائه می کنند، صدایی غنی، سیّال و روان و برخی دیگر صدایی متفرق و نامتراکم دارند و حالتی دندانه‌وار و ناهموار را تداعی می‌کنند. برای جنبه‌های صوتی در یک ساختار موسیقی غالبا از بافت بهره می‌بریم. زیرا اصوات موسیقایی را که در کنار یکدیگر در یک قطعه‌ی موسیقی حضور دارند، میتوان به رشته نخ هایی تشبیه نمود که پارچه از آن بافته میشود، که گاه به جنبه های عمودی یک اثر و کنار هم قرار دادن بخش ها و صداها می‌پردازد، گاه به ویژگی‌های دیگری مانند لحن و ریتم و حتی به ویژگی های اجرایی یک اثر نیز میتواند اشاره کند.
یکی از مرسوم ترین بافتها، یک خط ملودی تنها بدون بهره‌گیری از هر نوع همراهی است که بافت تک صدایی یا مونوفون نامیده میشود.
بافت مرسوم دیگر بافت هموفونی است که دارای اشکال خاصی نسبت به بافتهای دیگر است
در این بافت یا بخش ها از نظر ریتمیک به یکدیگر وابسته هستند یا تمایز واضحی بین بخش ملودیک و بخش همراهی همیشه وجود دارد.
مانند اکثر قطعات سولو که برای ساز پیانو نوشته شده است.
بافت مرسوم دیگر بافت پلی فونیک یا بافت کنترپوآنی است که در این بافت چندین بخش به طور مستقل و یا به تقلید از یکدیگر به گوش می رسند.
مانند قطعات فوگ و انوانسیون‌های یوهان سباستین باخ
آهنگسازان قرن نوزدهم با ترکیب این دو بافت قطعات مختلفی را برای ساز پیانو بصورت آزادانه در این دوره نوشته‌اند.
از موارد دیگری که در ایجاد یک بافت غنی میتواند تاثیرگذار باشد، خلوت بودن و پرحجم بودن صدا در یک اثر ارکستری می‌باشد، و همچنین به فضا یا فاصله‌ی بین آکوردها در یک اثر خاص اشاره کنیم.
اگرچه بافت از قرون وسطی تا به حال مورد توجه آهنگسازان بوده است، اما در قرن بیستم با پیدایش آهنگسازی سریال و متعاقب آن فروپاشی سیستم تُنال موسیقی غربی، بافت به یکی از ویژگی‌های مهم در هنر موسیقی تبدیل شد، که در این دوره میتوان این تمایل ویژه به بافت را در آثار آهنگسازانی چون آنتون وبرن، چارلز ایوز، هنری کاول و ادگار وارز، و در بافتهای متمایز در آثار جورج کرامب و گئورگی لیگتی مشاهده کرد.
منابع
دیکشنری Grove
برچسب : نویسنده : piano-forte بازدید : 29